Juno

Eg klatra eit fjell og såg kjærleiken stor

ho stråla av blendande frelse

So brått lydde songen av genius kor

ei kveikje av lyster og helse

Som bergteken sat eg på næraste klett

til koret av stemmene spakna

Det strøymde av spaning i panna mi sveitt

til hovudet endeleg vakna

Kom Juno kom Juno eg ligg på mitt kne

og lat oss no dagane male

Som kongen han snakkar til skogen av tre

eg brått høyrer stemma mi tale

Ein flammande kjærleik vart æveleg fødd

kom skodde og vintrane harde

På toppar eg skodar er tanken ei mødd

kom lokkande englekor klare

Med eitt var ho borte min nyvunne skatt

i vinden som kviskrar i fjellet

Men Juno den fagre eg møter nok att

når solstrålar skjenkjer meg hellet

Tekst og foto

G.Skaar